یک لحظه غافل شدم، یک عمر ضربه خوردم!

سال دوم دبیرستان بود که با یکی از همکلاسی هام، اولین نخ سیگار رو کشیدیم! هم من بار اولم بود هم دوستم. اون لحظات هیچوقت فکر نمیکردم که ممکنه 8 سال گرفتار این کثافت باشم! 8 ساله که آدم نیستم، مثل یک حیوان سرکش هستم که همش از ترس فاش شدن سیگار کشیدن برای مامان و باباش، دزدکی به هر بهونه ای از خونه میزنه بیرون و کلی از خونه دور میشه که بتونه پشت سر هم چند نخ سیگار بکشه و دوباره برگرده خونه!

خفت و خواری از این بدتر؟ خسته شدم. دیگه نمیخوام اینجوری زندگی کنم. میخوام سیگار رو ترک کنم و ورزش کنم، یک آدم سالم و شاد باشم. هرکسی از دور به من نگاه کنه با توجه به تحصیلاتم، اخلاقم و ظاهرم باورش واسش سخته که من 8 سال باشه که سیگاری باشم، چکار کردم من با خودم؟؟! 

دیگه تمومه ماجرا. امشب میخوام با خودم عهد ببندم که دیگه این کار کثیف رو تکرار نکنم. میخوام سال 1400 مبدا تغییرات بزرگ باشه واسه خودم. یکی از این تغییرات همین سیگار نکشیدنه.

ورزش؟ فوق العاده است!

امروز مثل روال چند روز پیش، مستاصل و گیج داشتم بعد از ظهر خودم رو با وبگردی و ور رفتن الکی با لپتاپ پر می کردم که یک لحظه به ذهنم رسید که هنذفری هام رو بردارم و برم داخل حیاط خونه قدم بزنم!

حرکت کردم و کفشام رو پوشیدم و هنذفری ها رو با بلوتوث وصل کردم و رفتم داخل اپ رادیوجوان و یکی از موزیک های بهنام بانی رو پخش کردم و شروع کردم به راه رفتن! به هیچ چیز فکر نمی کردم، فقط داشتم از موسیقی و هوای خنک لذت میبردم. اصلا نفهمیدم که چجوری 10 هزار قدم برای خودم راه رفتم. خب، این پست رو دارم تایپ می کنم تا از تاثیر این ورزش عصرگاهی روی انگیزه ام بنویسم!

من همیشه تعدادی هدف روزانه، ماهانه و سالانه در گوشه ذهنم دارم، اما از اراده ی کافی برای عمل کردن به این اهداف برخوردار نیستم. در واقع خود واقعی ام رو در روزمرگی هام گم کرده ام، گاهی وقت ها چنان غرق در وبگردی پشت لپتاپ میشم که اصلا نمیفهمم زمان چطور گذشت! امروز به این نتیجه رسیدم که اگر میخوام همیشه «Stayed Focused» بمونم باید هر روز ورزش کنم! ورزش کردن فقط جسم آدم رو شاد نمی کنه، تغذیه روح هم هست. کمک میکنه از منجلاب ندانم کاری خلاص بشی، خودت و جایگاهت رو پیدا کنی، انگیزه پیدا کنی و با صدایی پر از غرور به آرزوهات سلام کنی!