از آخرین پستی که در وبلاگ منتشر کردم زمان زیادی میگذره!
شاید دلیلش این بوده که انگیزه ای برای نوشتن نداشتم. خوب دانشگاه جدید و دوره فوق لیسانس تفاوت زیادی با 4 سال لیسانس داره! هم رقابت سنگین تره و هم اینکه حجم کارهایی که بهت محول میشه بیشتره. از کدنویسی MATLAB گرفته تا ترجمه مقاله و نوشتن تمرین و الخ و بلخ...
دوست داشتم حالا که دارم دوباره اینجا نوشتن رو شروع میکنم، با دست پر برگشته باشم و نوشتنم امید بخش باشه، اما چه کنم که انگار در یک مرداب گیر افتادم و اگر خودمو نجات ندم هر لحظه بیشتر غرق میشم.
دو ترم از دوره فوق لیسانس با هر خوبی و بدی ای که داشت گذشت، اما من هنوز اندر خم یک کوچه ام! هنوز نه درست و حسابی زبان مطالعه کردم، نه موضوع پایان نامه ام رو تعیین کردم، نه معدل چندان جذابی داشتم در این دو ترم و مهم تر از همه انگیزه کافی برای جمع و جور کردن خودم برای اپلای رو از دست دادم.
نمیدونم، شاید یکی از دلایلش وضعیت نابسامان اقتصادی مملکت باشه! دلار به 20 هزار تومان رسیده، همین فاکتور کافی بود تا به تنهایی هر آنچه در سر داشتم رو دود کنه و ببره به آسمون.
خداوند رحمان و رحیم، گر ز حکمت ببند دری، ز رحمت گشاید در دیگری:)
اگر شما هم مثل من از سال 98 به بعد در ایران زندگی کرده باشی، حتما با کلمه بورس به خوبی آشنا هستی، بله درست حد زدین. از این لحظه دقیقا یک سال از شروع فعالیت من در بورس اوراق بهادار تهران میگذره.
تا الان شرایط خوبی داشته و من تونستم از این راه یک حداقل پولی برای خودم جمع کنم. اما قطعا این پول برای رسیدن به اهدافی که در سر دارم کافی نیست. در نظر دارم فعالیت خودم رو در بورس تهران فقط متمرکز نکنم، برای اینکه بتونم از نوسانات قیمتی به خوبی استفاده کنم در نظر دارم در فارکس هم فعالیت کنم.
خب، فکر میکنم این دو بازار (یعنی بورس تهران و فارکس) تنها راه امید من برای رسیدن به اهدافم هستن. البته حرف زدن درموردشون راحت هست، اما دوام آوردن و تداوم سود آوری در این بازار ها کار هرکسی نیست و نیاز به مطالعه زیاد و تجربه کافی داره که من سعی میکنم تا یک سال آینده به اندازه کافی به این دو مورد رسیدگی کنم.
از بحث های اقتصادی بگذرم:)) دو هفته ای هست که چند تا کتاب سفارش دادم که برای اولین بار در زندگی ام کتاب غیر درسی مطالعه کنم. حتما بعدا مفصل درمورد خود کتاب ها و درسی که ازشون گرفتم بیشتر خواهم نوشت. از اینکه دارم بیشتر به خودم رسیدگی میکنم و خود واقعی ام رو پیدا کردم خوشحالم. عمیقا فکر میکنم که آینده بسیار درخشانی در انتظار من هستش.
